Ուտելը հեշտ, սովորելը զվարճալի․ օգտակար խորհուրդ

Իսկ այժմ մակարոնեղենի մասին :) Ինչպե՞ս ուտելու պրոցեսը դարձնել ավելի գայթակղիչ, վերածել ոչ միայն հաճելի, այլև օգտակար խաղի։

Պատմեմ իմ և Արեգի՝ վերջերս հորինած խաղ-ճաշի մասին։ Քանի որ Արեգը, ինչպես և երեխաների մեծ մասը, ճաշելիս կարող է չցանկանալ տեղում նստած մնալ կամ բավարար քանակով ուտել, հերթական անգամ մակարոն ուտելիս մտածեցի Արեգի ուշադրությունը գրավել կերակրման պրոցեսը խաղի վերածելու միջոցով։ Այդ գործում ինձ օգնության եկան չինական փայտիկները։

Բոլորս էլ գիտենք, որ փոքրիկների համար բարակ առանցքի վրա մանր առարկաներ հավաքելը շատ օգտակար հմտություն է, որը զարգացնում է մանր մոտորիկան, նպաստում աչքի և ձեռքի շաժումների համաձայնեցմանը։ Ահա հենց այս խաղ-վարժանքն էլ կարելի է կիրառել մակարոն ուտելիս։

Ամեն մեկս վերցրինք մեկական փայտիկ, և մենք փորձում էինք փայտիկների վրա հավաքել հնարավորինս շատ մակարոն՝ մրցակցելով միմյանց հետ։ Իհարկե ընթացքում չմոռանալով ուտելու մասին, ինչն Արեգն անում էր մեծ հաճույքով և կարևորը` ինքնուրույն։

Խաղ-պրոցեսը երկու տեսակի կարող է լինել․

• փորձել փայտիկի վրա հավաքել մակարոնները՝ առանց ձեռքի օգնության,
• և նույնը անել մատիկների օգնությամբ (նախապես մաքուր լվացեք փոքրիկի թաթիկները, որպեսզի երբ որոշի մի ձեռքով օգնել ինքն իրեն, չարգելեք, այլ խրախուսեք)։

Այս փոքրիկ հնարքը իսկապես շատ արդյունավետ աշխատեց, և Արեգը մի շնչով կերավ ողջ բաժինը։ Ափսոս սա կիրառելի է միայն անցքերով մակարոնեղենի դեպքում։ Թե՞ գուցե դուք
այլ հետաքրքիր տարբերակներ եք մտածել  կերակրումը զվարճալի կազմակերպելու համար։ Եթե այդպես է, շատ ուրախ կլինեմ  ձեր փորձին ծանոթանալու և կիրառելու հնարավորության համար։